ΔΡΟΣΟΥΛΙΤΕΣ 2025 - 12 χρόνια μετά!

Συνέντευξη για το κανάλι του Weirdo και επιστροφή στην Κρήτη  

 

Με τη συμπλήρωση δώδεκα χρόνων από την ιστορική έρευνα που, παρέα με τον φίλο και συνεργάτη Θανάση Βέμπο, είχαμε κάνει στο Φραγκοκάστελλο για το αινιγματικό φαινόμενο - θρύλο των "δροσουλιτών", δημοσιεύτηκε στο you-tube και η σχετική συνέντευξη που πριν λίγο καιρό είχαμε δώσει στον αγαπητό Weirdo. Με τον Αποστόλη μιλήσαμε για τις πλούσιες εμπειρίες που ζήσαμε κατά την πολυήμερη παραμονή μας στην Νότια Κρήτη, το καλοκαίρι του 2013, την επαφή με την τοπική κοινωνία και τις μαρτυρίες που μοιράστηκαν μαζί μας άτομα που, σε παλαιότερες κυρίως εποχές, είχαν δει την μυστηριώδη παρέλαση της "φασματικής στρατιάς", που εμφανίζεται την αυγή με τη δροσιά για να στοιχειώσει για λίγο τον κάμπο και να σβήσει από τις ακτίνες του ήλιου στα τείχη του κάστρου, αλλά και για τα παράξενα φαινόμενα που τελικά καταφέραμε να καταγράψουμε κι οι ίδιοι. Και όλα αυτά βέβαια, με τη συνοδεία σημαντικού και αδημοσίευτου οπτικοακουστικού υλικού, από την περιήγησή μας στην περιοχή, αποσπάσματα της όλης έρευνας, που είχε κινηματογραφηθεί με τη βοήθεια του αδερφού μου, Γιώργου, που μας είχε συνοδέψει.

Το σχετικό βίντεο, αναδημοσιευμένο από το κανάλι του Weirdo υπάρχει εδώ...

Αλλά η δημοσίευση της συνέντευξης συνέπεσε και με την επιστροφή μου στην Κρήτη, δώδεκα χρόνια μετά, με σκοπό την επανάληψη της έρευνας -μια επιθυμία που όλο αυτό το διάστημα, πάντα με βασάνιζε κάθε χρόνο, τέτοια εποχή... Αυτή τη φορά, στο Φραγκοκάστελλο βρέθηκα παρέα με την αγαπημένη φίλη, Αντωνία, με την οποία άλλωστε, τον προηγούμενο χρόνο είχαμε κάνει πολλές σχετικές συζητήσεις στο κανάλι της στο tiktok.

Το διάστημα που θα μέναμε εκεί, τώρα ήταν περιορισμένο στο ήμισυ, είχαμε στη διάθεσή μας πέντε μέρες συνολικά, επικεντρωμένες κυρίως στις ημερομηνίες που την πρώτη φορά είχαμε τις πιο ενδιαφέρουσες παρατηρήσεις.  'Ισως αυτός να ήταν και ένας λόγος για τον οποίο και η προσδοκούμενη παρατήρηση των φαινομένων που αναζητούσαμε ήταν πιο περιορισμένη, και η αλήθεια είναι ότι, παρόλο που έφτασα εφοδιασμένος με καλύτερο φωτογραφικό εξοπλισμό, επέστρεψα τελικά χωρίς να έχω στις αποσκευές τις καλύτερες καταγραφές που έλπιζα αυτή τη φορά να πετύχω...

Ίσως πάλι αυτό να οφείλεται στη συνεχιζόμενη αλλοίωση του χώρου, που σύμφωνα και με την άποψη του αείμνηστου λαογράφου και μελετητή της τοπικής παράδοσης, Γερωνυμάκη Κανάκη, στη συζήτηση που είχαμε κάνει στην πρώτη επίσκεψη, ήδη τις προηγούμενες δεκαετίες είχε περιορίσει σε μεγάλο βαθμό την εκδήλωση του φαινομένου. Αλλά σημαντικό ρόλο σίγουρα παίζει κι η απότομη αλλαγή του κλίματος τα χρόνια που πέρασαν από την πρώτη μας έρευνα, που πιθανόν να έχει δυσκολέψει, ή μετατοπήσει χρονικά την περίοδο εμφάνισης των ιδανικών συνθηκών για την εκδήλωση και παρατήρηση του φαινομένου, από εκείνη που γνωρίζαμε παλιότερα. Τότε που συνήθως συνέπεφτε σχεδόν με την επέτειο της μάχης του Φραγκοκάστελλου, που έγινε τον Μάιο του 1828, με την ηρωική αυτοθυσία του οπλαρχηγού Χατζημιχάλη Νταλιάνη και των παλλικαριών του- το ιστορικό γεγονός με το οποίο άλλωστε η Παράδοση έχει συνδέσει το φαινόμενο. Μόλις την προηγούμενη βδομάδα, η Κρήτη είχε βιώσει μια σειρά από σχεδόν... Φαραωνικές πληγές: ισχυροί σεισμοί που είχαν γίνει αισθητοί σε όλο το νησί, κάποιες ξαφνικές καταρρακτώδεις βροχές και πλημμύρες με ζημιές σε πολλές περιοχές, η αφρικανική σκόνη από τη Σαχάρα, που λίγες μέρες πριν είχε καλύψει τα πάντα, κάνοντας την ατμόσφαιρα να μοιάζει δυστοπική... ΄Ενας άστατος καιρός, που έδειχνε ευτυχώς να εξομαλύνεται μεν από τη μέρα που φτάσαμε, αλλά και σίγουρα δεν είχε θέσει ομαλές βάσεις δημιουργίας των κατάλληλων συνθηκών για την εκδήλωση του φαινομένου των "δροσουλιτών" - που, όπως είχαμε καταλάβει ήδη από την προγενέστερη έρευνα, περιλαμβάνει (χωρίς ωστόσο να εξαντλείται σ' αυτό) και χαρακτηριστικά που εξαρτώνται από τις επικρατούσες κλιματικές συνθήκες. 

 

Ερευνώντας στο Φραγκοκάστελλο 12 χρόνια μετά 

Ενώ στην πρώτη έρευνα είχαμε πειραματιστεί αρκετά με πολλές γωνίες θέασης, καλύπτοντας χωρισμένοι σε γκρουπ κάθε πρωί διάφορα σημεία περιμετρικά στον κάμπο, με επίκεντρο της εστίασης το κάστρο -αλλά και από αυτό προς τα Λευκά όρη-, αυτή τη φορά, επικεντρωθήκαμε σ' ένα συγκεκριμένο σημείο παρατήρησης ανάμεσα στη μονή του Αγίου Χαραλάμπους και του κάστρου, που είχα επισημάνει παλαιότερα. Εκεί που μέσα σ' ένα περιφραγμένο οικόπεδο με χαμηλή βλάστηση, όπου ήταν μαντρωμένο ένα κοπάδι από (20-30;) πρόβατα, από την κάμερα που είχα στήσει στην περίφραξη του γηπέδου ποδοσφαίρου (που -ατυχώς- είχε κατασκευαστεί εκεί) να ελέγχει την επίμαχη περιοχή, καταγράφηκε ένα παράξενο φαινόμενο... Μια πιθανή "χωροχρονική ανωμαλία", όπως την είχα χαρακτηρίσει -που όπως σήμερα λέω αστειευόμενος, θα μπορούσε να προσφέρει μια δικαιολογία από την πλευρά των Κρητικών, όσον αφορά στο... γνωστό σκάνδαλο του Ο.Π.Ε.Κ.Ε.Π.Ε...😄

Τότε λοιπόν, κατά την κίνησή των προβάτων, όπως αυτά περιφέρονταν από τη μια μεριά του οικοπέδου στην άλλη, για πολλά λεπτά, φαινόταν να έχει πολλαπλασιαστεί ο αριθμός τους, σαν να υπήρχαν δηλαδή στο οικόπεδο τριπλάσια ή ακόμα περισσότερα πρόβατα!... Λες και η κίνησή τους συνοδευόταν από ένα αδιάκοπο replay, με δίδυμες σκιώδεις φιγούρες να τα ακολουθούν σαν αιθερικά ίχνη πίσω τους, επαναλαμβάνοντας πιστά το κάθε τους βήμα. Κι ανάμεσά τους, ενίοτε να κινούνται κι άλλες φιγούρες που δεν έβγαζαν νόημα, όπως κάτι που μοιάζει με σπορ αυτοκίνητο- το οποίο κάποια στιγμή φαίνεται να μπαίνει στο κάδρο από τα δεξιά (κάτω απ' το κάστρο) και να κινείται κυλώντας πάνω στις χαρακτηριστικές ρόδες προς τα αριστερά, περνώντας ανάμεσα στα πρόβατα μέχρι που χάνεται, και στη συνέχεια μια ίδια σιλουέτα να αρχίζει πάλι απ' τα δεξιά και να ακολουθεί την ίδια ακριβώς κίνηση -κάτι που στο πλήρες βίντεο επαναλαμβάνεται δύο - τρεις φορές, με την σκιά-ίχνος κάθε φορά πιο εξασθενημένη, μέχρι τελικά να σβήσει και η επανάληψη να σταματήσει... Κι αυτό, σε έναν χώρο που δεν μπορούσε να υπάρχει αυτοκίνητο, καθώς το οικόπεδο ήταν περιφραγμένο με συρματόπλεγμα περιμετρικά, και ενώ το μοναδικό αυτοκίνητο που εκείνη την ώρα κινούνταν σε ολόκληρο τον κάμπο του Φραγκοκάστελλου ήταν το δικό μου...

 Σε άλλο στιγμιότυπο του βίντεο της καταγραφής εκείνης της ημέρας, ανάμεσα στα πολυάριθμα πρόβατα που τώρα φαίνονται να κινούνται ακατάπαυστα από αριστερά προς τα δεξιά, φαίνεται κάποια στιγμή να ακολουθεί μια ψηλότερη φιγούρα με όρθιο μακρύ λαιμό, που μοιάζει με αναβάτη (-σε...καμήλα ;)  Kάποιος στα σχόλια κάτω απ' το βίντεο του Weirdo τoν θεώρησε "βοσκό", αλλά βοσκός μέσα στο οικόπεδο δεν υπήρχε...

Ατυχώς, οι καταγραφές αυτές είχαν γίνει σε μια απλή φωτογραφική μηχανή με την τεχνολογία εκείνης της εποχής και τα βίντεο αυτά είναι χαμηλής ανάλυσης, οποιαδήποτε προσπάθεια για ζουμ έχει ως αποτέλεσμα να πιξελιάζει πολύ η εικόνα, κι έτσι δεν μπορούν να φανούν καθαρά οι όποιες λεπτομέρειες. Ήθελα πολύ λοιπόν σε αυτή την δεύτερη επίσκεψη να προσπαθήσω να καταγράψω κάτι ανάλογο σε καλύτερη ανάλυση.  Φθάνοντας όμως στο ίδιο σημείο αυτή τη φορά, το πρώτο πράγμα που διαπίστωσα ήταν πως μέσα στο περιφραγμένο οικόπεδο, όπου τα στάχυα και οι θάμνοι είχαν αρχίσει να θεριεύουν, τώρα... δεν υπήρχαν πρόβατα. Αυτά θα τα ανακαλύπταμε τελικά περιορισμένα σ' ένα στενότερο τμήμα του οικοπέδου, μια μακρόστενη λωρίδα γης πλάτους λίγων μέτρων, που υπήρχε μεταξύ του κυρίως οικοπέδου από το οποίο ήταν χωρισμένο με άλλο συρματόπλεγμα, και της περίφραξης του γηπέδου, όπου είχα στήσει την κάμερα την προηγούμενη φορά.  

Το πρόβλημα που αυτό δημιουργούσε ήταν, αφενός μεν πως η κάμερα έπρεπε να τοποθετηθεί μέσα στο μεγάλο μέρος του οικοπέδου, ώστε να μην εμποδίζεται η εικόνα από την περίφραξη που θα μεσολαβούσε αν στηνόταν στο συρματόπλεγμα του γηπέδου, όπως την άλλη φορά, αλλά και πως πλέον, με την απουσία των προβάτων, δεν υπήρχε κάποιο αντικείμενο που να κινείται στον ορίζοντα, ώστε να φανεί αν υπάρχει κάποια αλλοίωση στην εικόνα αυτή ανάλογη με εκείνην που είχε καταγραφεί την πρώτη φορά... 

Το περιφραγμένο οικόπεδο, ανάμεσα στο γήπεδο και το κάστρο...  

Η λύση βρέθηκε όταν κατάφερα να βρω ένα μικρό άνοιγμα στη γωνία της περίφραξης και να μπω στο οικόπεδο. Κι επειδή άλλο αντικείμενο που να κινείται δεν υπήρχε, έστησα κάτω την κάμερα και την επίμαχη ώρα, μόλις δηλαδή χάραζε, άρχισα να κόβω βόλτες ο ίδιος μέσα στο οικόπεδο... Την ίδια μέθοδο ακολούθησα και όλες τις μέρες που μείναμε εκεί, ξυπνώντας φυσικά για το λόγο αυτό καθημερινά στις 5 το πρωί. 

 

Όμως, ο καιρός δεν ήταν κατάλληλος. Υπήρχε γενικά άπνοια και απουσίαζε το βορειαδάκι που θεωρούνταν απαραίτητο συστατικό σύμφωνα με κάποιες μαρτυρίες, ενώ δεν είδα καμία φορά την γνωστή υγρασία -τη λεγόμενη "δροσιά" που έχει δώσει και την ονομασία στο φαινόμενο- να κατεβαίνει σαν σύννεφο από το βουνό και να φτάνει μέχρι και να σκεπάσει το κάστρο, κάτι που βλέπαμε σχεδόν καθημερινά στην προηγούμενη επίσκεψή μας.

Έτσι δεν καταγράφηκε κανένα παρόμοιο φαινόμενο στο διάστημα που πειραματίστηκα με τις βόλτες μου μέσα στο συγκεκριμένο οικόπεδο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ακόμα και τα...συμπαθή πρόβατα, βρισκόμενα τώρα εκείνα από την πλευρά του αόρατου παρατηρητή, έδειξαν να το διασκεδάζουν και να...με τρολάρουν - όπως φαίνεται από το παρακάτω χιουμοριστικό βιντεάκι που έφτιαξα με τα χαρακτηριστικά βελάσματά τους να συνοδεύουν την πορεία μου μέσα στο οικόπεδο...

  

Αποτελέσματα της έρευνας - παρατηρήσεις 

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του μοτίβου της μετάλλαξης των παράξενων φαινομένων μέσα στο χρόνο και της προσαρμογής τους στην εκάστοτε εποχή, που ο Θανάσης είχε παρατηρήσει κι εδώ, θα μπορούσε ίσως να θεωρηθεί η συγχρονικότητα της εμφάνισης των δορυφόρων Starlink, που πέρασαν πάνω απ' το κάστρο και τον αδριάντα του ήρωα, Χατζημιχάλη Νταλιάνη, την ώρα ακριβώς που βρεθήκαμε εκεί την πρώτη νύχτα, για έρευνα στο σημείο... 

Την πρώτη φορά είχα καταγράψει σε τρεις-τέσσερις διαφορετικές στιγμές κάποιο παράξενο αντικείμενο-φαινόμενο (UFO, -ή, πλέον UAP-) στον Κρητικό ουρανό, ενώ τώρα ήταν οι δορυφόροι του Έλον Μασκ -που συχνά παρερμηνεύονται ως UFO- που έκαναν το επιβλητικό πέρασμά τους πάνω απ' το κεφάλι μας...

     Φωτογραφία πλήρους φάσματος από την πρώτη έρευνα, όπου έχει καταγραφεί ένα "πουροειδές" αντικείμενο μέσα στο νέφος υγρασίας.

Από τα σχετικά λίγα αξιοσημείωτα που παρατηρήθηκαν την επίμαχη "ώρα των δροσουλιτών", δηλαδή την ώρα που ξημέρωνε και λίγο πριν βγουν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου πάνω απ' τα βουνά, μπορώ ίσως να αναφέρω κάποια βήματα που ακούσαμε με την Αντωνία λίγα μέτρα δίπλα μας, την πρώτη φορά που βρεθήκαμε στο επιλεγμένο σημείο παρατήρησης, και λίγο μετά, κάποιο "μουγκρητό" -που δε φαινόταν να προέρχεται από τα πρόβατα...

 Όπως και έναν ήχο σαν έντονο κυματισμό που άκουγα από τη θάλασσα κάθε πρωί να αρχίζει ξαφνικά, χωρίς προφανή λόγο, και με αρκετή διάρκεια, πάντα την ώρα που χάραζε, δηλαδή τότε που θα περίμενα να φανούν οι παράξενες "σκιές"... Κάτι που μου έφερε στο νου κάποιες μαρτυρίες για ηχητικά φαινόμενα, τόσο στο Φραγκοκάστελλο, όσο και στο γειτονικό Ελαφονήσι, στην εμπειρία που μας είχε διηγηθεί ο ηθοποιός Κώστας Αρζόγλου, την εποχή που κάναμε την πρώτη έρευνα.  

 

Τέλος, ένα μικρό ξάφνιασμα που πήρα κάποιο ξημέρωμα από μια περίεργη σιλουέτα που διέκρινα από μακριά στα βράχια, κάτω απ' τη μονή του Αγίου Χαραλάμπους, ήταν μάλλον λανθασμένος συναγερμός... Η μορφή που στεκόταν -απρόσμενα για την ώρα- εκεί, που έμοιαζε να φοράει ένα μακρύ φόρεμα, -ράσο;- πρέπει να ήταν κάποιος ψαράς και όχι η... "βρικολακιασμένη" (-σύμφωνα με κάποια παράδοση-) μοναχή Μαγδαληνή, εκείνη που πριν από διακόσια περίπου χρόνια, είχε περιμαζέψει από τον κάμπο και παραχώσει στις τρύπες ανάμεσα στα βράχια, τα οστά των νεκρών της μάχης... (-Εκτός κι αν η μοναχή Μαγδαληνή... το είχε ρίξει στο ψάρεμα!...😄)

  

Οι πέντε μέρες πέρασαν ευχάριστα, αλλά γρήγορα. Έφυγα, με μια αίσθηση που μάλλον θα έμοιαζε με εκείνη που είχε νιώσει ο Τανάγρας όταν είχε έρθει για να ερευνήσει το ίδιο φαινόμενο σχεδόν έναν αιώνα πριν, ή τα μέλη της Βρετανικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών ένα χρόνο νωρίτερα, αφού και τότε οι καιρικές συνθήκες δεν είχαν επιτρέψει ούτε στον μεν, ούτε στους δε να παρατηρήσουν το φαινόμενο, στο διάστημα που είχαν παραμείνει στον κάμπο. Ένιωθα πως έχει μείνει κάτι να εκκρεμεί, κάτι που μάλλον θα με αναγκάσει να επιστρέψω στο μυστηριώδες και αγαπημένο αυτό μέρος. Σε καμία περίπτωση όμως δε μετάνιωσα την επίσκεψή μου αυτή, όχι μόνο γιατί βρέθηκα και πάλι σ' έναν τόπο που αγαπώ, σ' ένα νησί που με συνδέουν ρίζες από την πλευρά της μητέρας μου, και που είδα κάποιους αγαπητούς φίλους, με τους οποίους είχαμε να βρεθούμε 12 χρόνια... Αλλά κι επειδή ξέρω πως η προσέγγισή μας ήταν ακριβώς όπως ήθελα να 'ναι, επιστημονική. Το βασικό μέλημά μου ήταν η επανάληψη ενός πειράματος, και αυτό έγινε, στο βαθμό τουλάχιστον των δυνατοτήτων μας. Ίσως οι συνθήκες αυτή τη φορά να ήταν λίγο διαφορετικές. Ή, ίσως απλά για πολλοστή φορά να επιβεβαιώθηκε η άποψη πως τα παραφυσικά φαινόμενα έχουν ένα τρόπο να ξεγλιστρούν από καταγραφές που θα μπορούσαν να προσφέρουν αδιάσειστες αποδείξεις και δεν είναι δυνατό να προσεγγιστούν και να μελετηθούν με αμιγώς επιστημονικό τρόπο...